یکی از مهمترین تغییرات زود این ماه افزایش فدرت گردن کودکتان خواهد بود.سعی می کند خودش را روی شکمش جابجا کند و آنچه را اتفاق می افتد ببیند. قبل از 2 ماهگی او برای اینکه سرش را به اطراف بچرخاند سخت تلاش می کند. حتی اگر او برای فقط یک یا دو بار موفق شود که با یک دیدگاه مختلف بسیار جزئی از جهان را پیدا کند.این تلاشهای موقتی اغلب به عضلات پشت گردن استحکام می بخشد اگر چه در حوالی چهار ماهگیش از تولد،او به نگه داشتن سر و سینه اش با حمایت آرنج خود قادر خواهد بود . این یک موفقیت بزرگ می باشد که او خودش را آزادانه نگه می دارد و برای نگاه کردن به همه اطراف در آینده در تختش یا مستقیما بالای سرش را کنترل می کند.
برای شما ،آن یک پیشرفت مورد قبول است زیرا شما مدت طولانی سرش را کاملا و زیاد وقتیکه او گریه می کند حمایت می کنید.(اگر چه حرکات اتفاق می افتد یا فشار خواهد آورد تا وقتیکه حمایت از سرش لازم باشد.)اگر شما از قسمت پشت یا جلوی وسیله حمل ونقل کودک استفاده می کنید او حالا قادر خواهد بود سر خود را بالا نگه دارد و به اطراف خود نگاه کند،در حالی که شما قدم می زنید.
به طور تدریجی بیشترین کنترل عضله های جلوی گردن و عضلات شکم ،گسترش پیدا می کند.اغلب به مدت کوتاهی کودک شما وقتیکه به پشت خوابیده است قادر به بالا بردن سرش می باشد.اگر در ماه اول شما به آرامی کودکتان را با بازوانش به وضعیت نشسته قرار دهید،سرش به سمت عقب بر میگردد.اگرچه او برای ماه چهارم آن را به تدریج در همه جهات قادر به نگهداشتن خواهد بود.
پاهای کودک شما اغلب قویتر می شود و حرکاتش بیشتر می شود.در طول ماه دوم آنها نسبت به وضعیت نوزادی شروع به قوی شدن می کنند. اگر چه قدرتش به صورت انعکاسی برای بیشتر اوقات باقی خواهد ماند. او سریعا در آخر ماه سوم نیرو جمع خواهد کرد. او ممکن است حتی خودش را از جلوبه عقب بکشد.(او ممکن است نتواند از پشت به جلو تکان بخورد تا وقتیکه او حدودا شش ماهه می شود.) از زمانیکه شما نمی توانید پیش بینی کنید که او چه زمان غلتیدن را شروع می کند او نیاز به مراقبت مخصوص و توجه ویژه دارد،هر زمان که او روی میز و یا هر سطح دیگری بالای سطح زمین می چرخد.
دیگر رفلکسهای نوزادی(رفلکس گام برداشتن) به او اجازه خواهد داد که قدمهایش را وقتیکه شما او را از زیر بازوانش نگه داشتید،بردارد.هنگامی که پاهایش زمین را لمس می کند.اما این رفلکس حدود شش هفته بیشتر تظاهر نمی کند.شما ممکن است کودکتان را در حال گام برداشتن دوباره تا وقتیکه او آماده راه رفتن بشود،نبینید. اگر چه در ماه سوم و چهارم ،او قادر به منقبض کردن و قوی تر کردن پاهایش در آینده خواهد بود. با برداشتن صحیح پاهایش روی زمین و فشار به پایین خواهد آورد و ساق پایش قویتر می شود و بنابر این تقریبا او خودش می ایستد.(استثنا برای بهتر شدن تعادل)سپس او سعی به خم کردن زانویش کرده و او را برگشت را خودش پیدا می کند.اگرچه والدین اغلب نگران در مورد اینکه این نوع برگشتن چه زمان مضر برای پاهای کودک می باشد،اما آن کاملا ایمن و سالم است.
در طول این سه ماه اغلب حرکات دست و بازوی کودک شما به سرعت تکامل می یابد.در ابتدا دستهایش را با انگشت شست گرهکرده درون انگشتانش محکم به هم می فشرد. اگر شما یک جغجغه جایگزین انگشتان بسته در کف دست کنید او خودبخود آنرا با شست خود می گیرد. هنوز او قادر به تکان دادن و یا آوردن آن به سمت دهانش نیست. او اگر به صورت اتفاقی، در دستانش نگاه کند با علاقه مندی به آن خیره می شود. اما حتمالا قادر به آوردن آن به صورتش توسط خودش نخواهد بود.
اگر چه بیشتر تغییرات در ظرف مدت 2 ماه اتفاق خواهد افتاد و به طور ناگهانی دستهای کودک شما شل می شود و بازوانش به بیرون باز خواهد شد.در طول سومین ماه،بیشتر اوقات دستهایش نیمه باز خواهد شد و شما با دقت به باز و بسته شدن آن توجه خواهید کرد.برای جایگزین کردن یک جغجغه در کف دستش تلاش می کند و برای او آن جلب نظر می کند.آوردن آن به سمت دهانش و سپس انداختن آن به تنهایی را شاید او کاملا کشف می کند.(بیشتر اسباب بازیهای سبک وزن،بهتر می باشد چون او قادر به کنترل آن می باشد) او هرگز به نظر با دستهای خودش رشد نخواهد کرد اما شروع به مشغول کردن با انگشتانش برای زمان طولانی با کشیدن عضلات دست و پا می شود.
تلاشهای کودک شما برای آوردن دستش به دهانش به طور مرتب خواهد بود. اما در ابتدا بیشتر بی نتیجه است حتی اگر بعضی اوقات انگشتانش به دور دهانش برسد،آنها را سریعا با فاصله دور می کند. برای ماه چهارم ،اگر چه او احتمالا در این بازی در آخر پیروز می شود(هر کدام اغلب یک مهارت پیشرفته هستند) و قادر به بردن انگشتانش به دهانش می شود و آن را هر زمان که او تمایل داشته باشد در دهانش نگه می دارد. حالا یک جغجغه در کف دستش قرار دهید،او آن را به سفتی در دستش فشار می دهد وشاید حتی آن رااز دستی به دست دیگر منتقل کند.کودک شما اغلب قادر به رسیدن به درستی و با سرعت ،نه فقط با هر دو دستش اما با تمام بدن خود خواهد بود.با آویختن اسباب بازی بالای سر او،با علاقه مندی با دستها و پاهایش به ضربه زدن و چنگ انداختن برای آن تلاش می کند.اگر دقت کنیم صورتش مضطرب خواهد بود و حتی ممکن است او سر خود را به سمت هدف ببرد.بدین صورت اگر هر قسمت از بدنش در ایجا انگیزه تقسیم شود او بیشترین را در تسلط بر مهارتهای جدید پیدا می کند.
وبسایت کودک سالم – آکادمی پزشکان اطفال آمریکا