راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

مکونیوم اولین مدفوعی است که نوزاد دفع می کند. مکونیوم ترکیبی از موهای جنینی مایع آمینیوتیک نادیده شده ، املاح صفراوی ، آنزیم های پانکراس و سلولهای غشای مخاطی روده می باشد.
هنگامی که جنین به بعضی از استرسهای رحمی پاسخ می دهد مکونیوم وارد مایع آمینوتیک می شود. در دهان و حلق جنین تجمع پیدا می کنند و بعد از تولد با اولین تنفس ، تکه هایی از مکونیوم وارد راه هوایی نوزاد می شود باعث عفونت می شود. به علت پنومونیت شیمیایی به وجود آمده ، احتمال  مرگ نوزاد  با این بیماری نسبتاً زیاد است.

شیوع  
در 10 تا 25 درصد زایمان ها ، آغشته بودن مایع آمینیوتیک به مکونیوم گزارش می شود . شیوع آن در نوزادان رسیده و نوزادانی که بعد از 40 هفتگی به دنیا می آیند  بیشتر است. 

تظاهرات بالینی:
رنگی شدن پوست بند ناف و ناخن ها ، سینه بشکه ای ، ناله ، پرش پره های بینی ، تنفسهای تند ، تنفس های نامنظم ، کبودی نوزاد ، آغشته بودن بدن نوزاد به مکونیوم 

پیشگیری
با شناسایی سریع دیسترس جنینی و شروع به موقع  زایمان در موقع تغییرات ضعیف ضربان قلب جنین می توان خطر آسپیراسیون  مکونیوم را کاهش داد. 

درمان
هدف اصلاح  بیماریهای  زمینه ای و بهبود اکسیژناسیون بافتی است که درمان با تجویز اکسیژن و یا تهویه مکانیکی  و درمان دارویی صورت می گیرد.


برگرفته از:کتاب طب کودکان نلسون-کتاب طب نوزادان فاناروف
دکتربهزادجدیری
فوق تخصص نوزادان