راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

کنترل کردن موقعیت بجای کنترل کردن کودک والدین اغلب می ترسند که اگر فرزندشان را کنترل نکنند، فرزندشان آنان را کنترل کند. بسیاری از کودکان همانند بزرگسالان می خواهند اوضاع را تحت کنترل داشته باشند. وقتی والدین موقعیتی را کنترل می کنند، خطوط راهنما را مشخص می کنند و به کودک آزادی می دهند در آن موقعیت انتخاب کند.

 این امر هم به نوبه ی خود به کودک اختیار یا حق انتخاب می هد که در درون محدودیتهایی که قرار دارد ، انتخاب خود را بنماید ، والدین فرزندشان را با گفتن این که چه کاری انجام دهد کنترل نمی کنند ، بلکه وضعیت را کنترل می کنند.

وقتی به کودکان اجازه داده می شود که جنبه هایی از زندگی شان را که متناسب با سطح رشد آنان نیز می باشد کنترل کنند ، شانس ایجاد همکاری در زمینه هایی را که انتخاب  ها محدود هستند ، افزایش می یابد. دو راه برای کنترل وضعیت وجوددارد. 1-از طریق ساختن محیط کودک آزاداست که بیشتر اشیا و فضاهایی را که در محیط او قرار دارد ، جستجو کند.

اگر خواست عملی انجام دهد که مخرب یا خطرناک است والدین می توانند حواس او را منحرف کنند ، اشیای ممنوع را بردارند، فضا را برای جستجو آزادانه محدود کنند و در صورت نیاز ،کودک رااز محیط دور کنند. 2-با به کاربردن انتخاب های کلامی در درون محدودیتها برای نوپاهای بزرگتر و پیش دبستانی ها مثلاً با گفتن: وقتی من باتلفن صحبت می کنم ، آرامتر بازی کن یا از اتاق بروبیرون والدین محدودیتها و انتخاب های فرزند را مطرح کنند. اگر فرزندبه سروصدا کردن ادامه داد ، یعنی انتخاب کرده است که اتاق را ترک کند.

برگرفته از :کتاب مهارتهایی برای فرزندپروری از انتشارات شرکت پژواک آرمان