ما را دوروزه دوری دیدار میکشد
زهری است این ، که اندک و بسیار میکشد
عمرت دراز باد ، که ما را فراق تو
خوش میبرد به زاری و ، خوش زار میکشد ..
مجروح را جراحت و ، بیمار را مرض
عشاق را مفارقت یار میکشد
آنجا که حُسن ، دست به تیغ کرشمه بُرد
اول جفاکشان ِ وفادار میکشد ..
وحشی ؛ چنین کُشنده بلایی که هجر اوست
ما را هزار بار ، نه یکبار ، میکشد ..
وحشی بافقی