راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

پسرمن نارس بدنیا اومد و خیلی حساس بود.ولی من از اول دوس داشتم خواب پسرم مستقل و راحت باشه.بخاطر همین از اول که از بیمارستان آوردمش کنارم نخوابوندمش.توی تختش که کنار تخت خودمون بود خوابید.و وقتی گرسنه میشد با کوچکترین صدایی بلند میشدم و بهش شیر میدادم.اوایل شبها دیر و بد میخوابید ولی من روزا باهاش بازی میکردم،آهنگ میزاشتم و تمام چراغارو روشن میکردم.و از 10 شب به بعد چراغارو خاموش و خونه رو ساکت میکردم.خودش بعداز چندوقت متوجه میشد که شبه و روال خواب شبش عالی شد.به توصیه پزشکش تا یه سال اول توی اتاق ما میخوابید و از یه سال به بعد تو اتاق خودش خوابوندمش.چون به گفته روانشناسا کودک از 1تا 2سال وقت داره که اتاقش مستقل بشه.چون توی شخصیتش تاثیرات مثبتی میزاره.و چون پسرم قبلا هم کنارم نمیخوابید خیلی راحت با این مسئله کنار اومد.بنظرمن خوابیدن مادرو فرزند کنارهم نه تنها وابستگی کاذب داره.همچنین باعث میشه مادرو فرزند هردو خواب خوبی نداشته باشن.