راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

مهمترین فاکتور در میان فاکتورهای مهم در علل مطرح شده برای سندرم مرگ ناگهانی، خوابیدن روی شکم است. مطالعات متعدد نشان داده اند که کودکانی که روی شکم می خوابند بیشتر از کودکانی که بر پشت و یا به پهلو می خوابند در معرض خطر مرگ براثر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد قرار می گیرند. بعضی از پژوهشگران این فرضیه را داده اند که خوابیدن روی شکم موجب می شود به آرواره های نوزاد فشار بیاید بنابراین راه تنفس باریک می شود و تنفس نوزاد دچار اختلال می شود.

تئوری دیگر این است که خوابیدن روی شکم می تواند موجب افزایش خطر " تنفس مجدد" هوای بازدم خود نوزاد شود به ویژه اگر نوزاد روی بستر یا تشک نرم خوابیده باشد و یا عروسک پارچه ای و یا متکا در جلوی صورت او قرار داشته باشد. در این سناریو، سطح نرم موجب به وجود آمدن یک محفظه کوچک دور دهان نوزاد می شود و هوای بازدم را در آن محفظه به دام می اندازد. وقتی نوزاد هوای بازدم دهان خود را نفس می کشد میزان اکسیژن در بدن او کاهش می یابد و دی اکسید کردن در بدنش جمع می شود. سرانجام، فقدان اکسیژن می تواند به سندروم مرگ ناگهانی نوزادان کمک کند.

همچنین، نوزادانی که براثر این سندروم از پای در می آیند ممکن است دچار نابهنجاری هسته arcuateیاقوسی شکل –بخشی از مغز که ممکن است تنفس و بیدار کردن فرد را کنترل کند –باشند. اگر نوزاد هوای راکد را تنفس کند و اکسیژن کافی به او نرسد مغز معمولاً او را تحریک می کند که بیدار شود و گریه کند. این حرکت، موجب تغییر تنفس و آهنگ ضربان قلب می شود و به دنبال جبران کمبود اکسیژن است. اما مشکل بیماری هسته arcuateاین است که نوزاد از این واکنش بی اختیار، محروم است و بیشتر در معرض خطر مرگ براثر سندروم مرگ ناگهانی نوزادان قرار می گیرد.

برگرفته از: سایت سلامت کودک-اداره سلامت کوکان وزارت بهداشت
کتاب طب کودکان نلسون