البته کودک تازه به راه افتـاده در بسیاری موارد به توصیه¬ها توجه نمی کند، گاه لازم است محدودیتی را بدون توضیح تحمیل کنید (مثل هنگامی که چاقوی تیزی در دست دارد) و گاه زمان برای ذکر دلیل مناسب نیست. این شما هستید که باید تصمیم بگیرید.
3- پیشنهاد دیگری بدهید: در ازاء منع کودکان از انجام کاری، کار دیگری را متقابلاً به آنها پیشنهاد کنید «نباید روی دیوار خط بکشی»(قاعده)، کثیف می¬شود (دلیل)،¬ بیا روی کاغذ بنویس (پیشنهاد)»
4- توجه کودکان را جلب کنید: مواظب باشید قرار دادن محدودیت¬ها به مبارزه تحمیل خواسته های شما منجر نشود و برای اجتناب از چنین حالتی نظر او را به مسئله دیگری جلب کنید «به چاقو دست نزن، ببین چه بشقاب قشنگی، چه گلهای زیبایی دارد.»
5- نقش تشویق: اگر می¬خواهید به او رفتار بخصوصی را بیاموزید، مثلا اگر می خواهید تا او را صدا کردید پیش شما بیاید و یا این¬که غذایش را بخورد، با بقیه افراد خانواده قرار بگذارید برای هر واکنش مثبت کودک برای او دست بزنند و در مقام تشویقش حرفی بزنند.
6- در صورت امکان، رفتار بد کودک را نادیده بگیرید: از کنار بداخلاقی و غرولند فرزند تازه به راه افتاده بی تفاوت بگذرید. طوری رفتار کنید که انگار متوجه بداخلاقی او نشده اید. با این حال بداخلاقی کودک گاه چند هفته و یا چند ماه طول می کشد. مادام که بدخلقی ادامه دارد به سراغش نروید (توجه: اگر کودک به بخاری نزدیک می شود و یا سکه ای در دهان می گذارد فوراً کاری صورت دهید) اگر کودک در میان جمع و اماکن عمومی بدخلقی کرد او را از میان جمع خارج کنید و به گوشه خلوتی بروید¬، او را از پشت محکم نگه دارید و پشت سر کودک زانو بزنید و یا او را از پشت روی زانوی خود قرار دهید، بازوهای کودک را به صورت ضربدری قرار دهید و به او بگویید «بداخلاقی بس است. حق بداخلاقی نداری.نه برای تو خوب است و نه برای من. بنابراین بهتر است که ساکت شوی ساکت، فهمیدی ؟»
منبع:کتب مرجع روانشناسی
کتاب طب کودکان نلسون