تاریخ انتشار: 14 شهریور 95 | بازدید: 2079 مرتبه | دیدگاه: 0
اشتراک گزاری چاپ

با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

آلرژی ها

از آنجا كه نشانه‌های آلرژی‌ در دستگاه تنفسی فوقانی كه به نام"ورم غشاء مخاطی بینی یا Allergic Rhinitis نیز شناخته می‌شود، بسیار شبیه به نشانه‌های سرماخوردگی هستند (آبریزش بینی، چشم‌های اشك‌آلود، سرفه، گرفتگی بینی، عطسه)، افتراق آنها می‌تواند دشوار باشد. با این حال، نشانه‌های دیگری نیز برای آلرژی وجود دارند. سوالات زیر را از خودتان بپرسید:

  • آیا به نظر می‌رسد كه كودك شما همواره سرماخوردگی دارد؟ (سرماخوردگی‌ها معمولا ظرف یك هفته تا 10 روز بهبود می‌یابند. اما آلرژی‌ها اینگونه نیستند.)
  • آیا بینی كودك شما همواره گرفته است یا همواره آبریزش بینی دارد؟
  • آیا او دائما بینی‌اش را تمیز می‌كند یا بالا می‌كشد (همان چیزی كه توسط پزشكان، "سلام آلرژیك" خوانده می‌شود)؟
  • آیا مخاطی كه از بینی او خارج می‌شود، شفاف و رقیق است (نه مخاطی غلیظ با رنگ مایل به زرد یا سبز)؟
  • آیا به نظر می‌رسد كه بیش از حد عطسه می‌كند؟
  • آیا چشم‌های او می‌خارند، قرمز یا پر از اشك هستند؟
  • آیا پوست زیر چشم‌های او تیره، ارغوانی یا آبی به نظر می‌رسد (پزشكان به این حالت، "درخشش آلرژیك" می‌گویند)؟
  • آیا او از طریق دهان نفس می‌كشد؟
  • آیا سرفه‌های خشك دارد؟
  • آیا پوست او، تحریك شده یا جوش‌های قرمز و خارش‌دار زده است؟
اگر پاسخ شما به یك یا چند مورد از سؤالات فوق مثبت بود است، احتمال زیادی وجود دارد كه كودك شما نسبت به یكی از چیزهای محیط اطرافش، آلرژی داشته باشد. همچنین كودكانی كه آلرژی بینی داشته باشند، احتمال بیشتری می‌رود كه به عفونت‌های گوش، آسم و عفونت‌های سینوس مبتلا شوند.

چه چیزی منجر به بروز آلرژی می‌شود؟

آلرژی در واقع یك واكنش ویژه ایمنی به یكی از مواد موجود در محیط است. هنگامی كه كودكِ مبتلا به آلرژی با یكی از این مواد، كه به نام "آلرژی‌زا" یا "آلرژن" شناخته می‌شوند، تماس پیدا كند. خواه از طریق لمس، تنفس، خوردن یا تزریق، بدن او این ماده آلرژی‌زا را به عنوان یك مهاجم خطرناك شناخته و هیستامین و دیگر مواد شیمیایی را برای مبارزه با آن آزاد می‌نماید. این مواد شیمیایی موجب تحریك بدن شده و نشانه‌هایی همچون آبریزش بینی، عطسه، خارش و سرفه را ایجاد می‌كنند.

مواد كه می‌توانند آلرژی‌زا باشند عبارتند از: غذا، داروها، حشرات، بقایای بدن و پوست حیوانات، بندپایان خانگی و موجودات بسیار ریز كه در همه خانه‌ها یافت می‌شوند، قارچ و كپك، و گرده‌های گل‌ها و گیاهان. آلرژی بسته به نوعش، می‌تواند نشانه‌های تنفسی (رینیت آلرژیك)، نشانه‌های پوستی (مانند اگزما)، یا مشكلات روده‌ای (مثلا نفخ یا اسهال در اثر آلرژی‌های غذایی) ایجاد نماید.

مهم‌ترین مواردی كه می‌توانند منجر به آلرژی بینی در كودك شما شوند، عبارتند از:

  • بندپایان خانگی: ارگانیسم‌های بسیار ریز و میكروسكوپی كه از بقایای پوست انسان تغذیه می‌كنند (تقریبا 85% از كسانی كه از آلرژی رنج می‌برند، نسبت به بندپایان خانگی آلرژی دارند).
  • بقایای بدن و پوست حیوانات: همان لكه‌های ریز، سفیدرنگ و شوره‌مانند (شوره پوست یا موهای ریخته) بر روی گربه‌ها، سگ‌ها و دیگر حیوانات بامزه خانگی.
  • گرده‌ها: خصوصا از درخت‌ها، چمن‌ها و علف‌های هرز.
  • قارچ‌ها و كپك‌ها: قارچ‌هایی كه در محیط‌های خیس و نمدار (مثل حمام‌ها، دستشویی‌ها یا زیرزمین‌ها) یافت می‌شوند.
برخی از كودكان نسبت به بالشت‌های كُرك و پر، پشم، یا برخی از انواع پتوها آلرژی دارند. هرچند اكثر متخصصان فكر نمی‌كنند كه بچه‌ها ممكن است به دود دخانیات آلرژی داشته باشند، اما قرار گرفتن در محیطی كه دیگران در آن سیگار می كشند قطعا می‌توانند نشانه‌های آلرژی كودكان را تشدید نمایند.

كودك احتمال آلرژی داشتن را به ارث می‌برد اما آلرژی به یك چیز خاص را نه. به عنوان مثال، اگر یكی از والدین كودك به تب بهاره یا آلرژی نسبت به حیوانات مبتلا باشد، 50% احتمال دارد كه كودك هم نوعی آلرژی داشته باشد. هنگامی كه والدین هر دو آلرژی داشته باشند، این احتمال به 75% می‌رسد اما اعضای خانواده ممكن است از لحاظ اینكه به چه چیزی آلرژی داشته باشند با هم متفاوت باشند.

اگر كودك من آلرژی داشته باشد چه وقت می‌توانم آن را بفهمم؟

اگر كودك شما نسبت به یك ماده آلرژی‌زای خاص فوق ‌حساس باشد ممكن است بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض آن، یك واكنش آلرژیك از خود نشان بدهد. اما نوعا مدتی طول می‌كشد تا آلرژی شكل بگیرد. هر فرد مبتلا، آستانه‌ای از حساسیت دارد كه پیش از اینكه یك عامل آلرژی‌زا موجب ایجاد واكنش شود باید میزان حساسیت از این سطح آستانه بگذرد و این مسئله می‌تواند چند ماه طول بكشد.

بنابراین اگر كودك شما استعداد آلرژی به بقایای بدن گربه را به ارث برده باشد، ممكن است چند ماه اولی كه با یك گربه سروكار دارد هیچ مشكلی نداشته باشد یا صرفا واكنشی خفیف از خود نشان بدهد اما ناگهان یك روز می‌رسد كه میزان تماس او با ماده آلرژی‌زا به آن سطح آستانه می‌رسد و در نتیجه بدن او واكنش نشان داده و مقابله می‌كند.

چگونه می‌توانم بفهمم كودكم به چه چیزی آلرژی دارد؟

این كار به یك بررسی دقیق و گاهی اوقات به كمك آزمایش‌های پزشكی برای شناسایی علت دقیق آلرژی نیاز دارد. یك راهنمایی در این زمینه می‌تواند این باشد كه آلرژی چه زمانی رخ می‌دهد.

آلرژی به قارچ‌ها معمولا در آب‌وهوای مرطوب یا بارانی شكل می‌گیرد و به سختی می‌توان تفاوت آن را از سرماخوردگی‌ها تشخیص داد. آلرژی نسبت به بندپایان یا حیوانات خانگی می‌تواند موجب گرفتگی بینی در صبحگاه در كل سال شود. آلرژی نسبت به گرده‌ها نیز در بهار، تابستان و پاییز معمول‌تر است.

متاسفانه اینكه گربه را چند روز از نزدیكی كودك دور كنید نمی‌تواند تعیین كند كه آیا آلرژی كودك نسبت به حیوانات خانگی است یا غیر از آن. مطالعات نشان می‌دهند كه مثلا در مورد گربه، ممكن است بیش از یك سال طول بكشد تا بقایای او در اتاق كاملا از بین برود.

از سوی دیگر، اگر كودك خود را از حیوان دور كنید (مثلا به مسافرت بروید) و وضعیت او بهتر به نظر برسد، این امر می‌تواند یك شاهد خوب (اما نه لزوما 100%) بر این باشد كه آلرژی كودك واقعا نسبت به حیوان بوده است زیرا باید به این نكته نیز توجه داشته باشید كه كودك ممكن است به چیز دیگری در خانه آلرژی داشته باشد.

اگر كارآگاه‌بازی‌های شما به نتیجه نرسید، وقت آن است كه به پزشك مراجعه كنید. او كودك را معاینه كرده و سؤالات زیادی خواهد پرسید. اگر به این نتیجه برسد كه مشكل كودك واقعا آلرژی است شما را به یك متخصص آلرژی ارجاع خواهد داد یا به شما پیشنهاد می‌دهد تا یك آزمایش خون برای تعیین سطح آنتی‌بادی‌های IgE در خون كودك‌تان انجام دهید.

دقت آزمایش‌های خون ممكن است كمتر از آزمایش‌های پوست باشد بنابراین اگر آزمایش خون نشان داد كه مشكل احتمالا آلرژی است، مرحله بعدی برای كوچولوی فین‌فینی شما این است كه یك آزمایش پوست بدهد. برای این آزمایش باید به سراغ یك متخصص ایمونولوژی و آلرژی بروید.

در طول آزمایش پوست، متخصص آلرژی مقدار كمی از مواد آلرژی‌زای معمول را بر روی پوست كودك خواهد مالید. اگر كودك شما نسبت به آن ماده آلرژی داشته باشد، پوست او واكنشی مشابه با گزیدگی حشرات نشان خواهد داد.

به خاطر داشته باشید كه آزمایش می‌تواند به شما بگوید كه كودك شما در آن دوره زمانی به چه چیزی آلرژی دارد اما آلرژی او ممكن است با افزایش سن‌اش تغییر پیدا كند. اگر نتیجه آزمایش پوست او منفی باشد اما همچنان نشانه‌های آلرژی را نشان دهد، 6 یا 12 ماه بعد او را مجددا ارزیابی كنید.

آلرژی‌ها در كودكان چگونه درمان می‌شود؟

مهم‌ترین كاری كه می‌توانید انجام دهید این است كه میزان قرار گرفتن كودك‌تان در برابر مواد آلرژی‌زا را كاهش دهید. در ادامه، بهترین راه‌های انجام این كار برای اكثر مواد آلرژی‌زای معمول ارائه شده است.

بندپایان خانگی

بندپایان خانگی در پارچه‌ها و فرش‌ها زندگی می‌كنند و در همه اتاق‌های خانه یافت می‌شوند. اما بیشترین مقدار قرار گرفتن كودكان در معرض این جانوران، در رختخواب‌های‌شان است، جایی كه تشك‌ها و بالشت‌ها بهترین خانه‌ها را برای این جانواران تشكیل می‌دهند.

ممكن است به نظر برسد كه مراحل بعدی به حجم زیادی از كار نیاز دارند اما واقعا می‌توانند مفید باشند. والدینی كه این مراحل را انجام دهند می‌توانند وضعیت آلرژی كودكان خود را 60 تا 70 درصد بهبود بخشند و این كار می‌تواند میزان داروی مورد نیاز برای این مشكل را تا حد قابل توجهی كاهش دهد.

  • تشك و بالش كودك خود را در پوشش‌های غیرقابل‌نفوذ از جنس پارچه بسیار محكم قرار دهید كه این پارچه‌ها را می‌توانید در فروشگاه‌های مخصوص لوازم خواب پیدا كنید. این پوشش‌ها، بر خلاف پوشش‌های وینیلی، یك مانع خوب را فراهم می‌كنند كه هوا می‌تواند از آن عبور كرده و البته چندلایه نیز نیست. از استفاده از روكش كركی برای راحتی‌ها اجتناب كرده و در عوض از پتو استفاده نمایید.
  • رختخواب را هفته‌ای یك‌بار در آب گرم بشویید تا بندپایان خانگی را بكشید. پیش از شستن رختخواب، درجه آبگرمكن را حدودا روی 130 درجه فارنهایت یا 54 درجه سلیوس قرار دهید. پس از پایان كار، فراموش نكنید كه دمای آب را مجددا به 120 تا 125 درجه فارنهایت یا 49 تا 52 درجه سلسیوس برگردانید تا اعضای خانواده كه برای شستن دست‌های خود از آب گرم استفاده می‌كنند، نسوزند. اگر از ماشین لباسشویی استفاده می كنید، تنظیم درجه حرارت آُسانتر خواهد بود.
  • حیوان‌های عروسكی كه داخلشان پرشده است را در اتاق كودك خود انبار نكنید چون اینها آهنرباهایی هستند كه بندپایان خانگی را به خود جذب می‌كنند. چند عروسكی كه كودك شما شدیدا به آنها دلبسته است را هر هفته در آب گرم بشویید یا یك‌شب در فریزر بگذارید تا این جانورها كشته شوند.
  • اتاق را هر هفته یا هر دو هفته‌ یك‌بار جارو كرده و گردگیری كنید اما هنگامی كه این كار را انجام می‌دهیدكودك نباید در اتاق باشد. جارو و گردگیری می‌توانند بقایای بدن بندپاهای خانگی را در اتاق پخش كنند. جاروی مرطوب می‌تواند از این كار پیشگیری نماید.
  • می‌توانید خرید یك جاروبرقی مجهز به فیلتر HEPA (فیلتر جذب‌كننده ذرات با كارآیی بالا) را مد نظر قرار دهید كه حتی ذرات میكروسكوپیك (كه از جاروبرقی‌های معمولی عبور می‌كنند) را نیز گیر می‌اندازند.
  • اگر كودك شما آلرژی شدیدی نسبت به بندپایان خانگی دارد می‌توانید جمع كردنِ فرش (خالی نگه داشتن كف اتاق) را امتحان كنید.
  • در طول فصل‌هایی كه از بخاری یا تهویه مطبوع استفاده می‌كنید  فیلترهای آنها را هر ماه تمیز كرده یا تعویض كنید. كانال‌های گرمایشی را در پاییز هر سال تمیز نمایید.
بقایای بدن و كرك و موی حیوانات

اگر كودك شما نسبت به یك حیوان خانگی آلرژی دارد، تنها راه‌حل مطمئن این است كه آن حیوان را دور كنید. البته این تصمیم چندان ساده نیست و می‌توان درك كرد كه شاید بخواهید آن را تنها به عنوان آخرین راه‌حل ممكن مورد استفاده قرار دهید.

برای اینكه میزان این مواد آلرژی‌زا را حتی‌الامكان پایین نگه دارید، حیوان را مرتب بشویید. می‌توانید شامپوهایی كه مخصوصِ كاهش اینگونه مواد هستند را در فروشگاه‌های مربوطه پیدا كنید. همواره حیوان را دور از مبلمان‌ و خارج از اتاق كودك نگه دارید.

گرده‌ها

در فصل آلرژی، تقریبا غیرممكن است كه بتوان از گرده‌های موجود در هوا اجتناب كرد. می‌توانید در اوج فصل گرده‌افشانی، خصوصا در روزهایی كه باد می‌آید، كودك خود را داخل خانه نگه داشته و درها را ببندید اما این راه‌حل چندان واقع‌گرایانه و عملی نیست.

اگر كودك شما به بیرون از خانه می‌رود حتما هرشب باید حمام رفته و موهایش را بشوید تا هرگونه گرده‌ای كه ممكن است در طول روز به او چسبیده باشد را پاك كند. لباس‌های او را در خشك‌كن (و نه روی بند رخت) خشك كنید و منافذ ورود هوا به اتاق خوابش را ببندید.

مقدار گرده‌ها را در محدوده محل زندگی خود دقیقا زیر نظر دشته باشید تا بدانید كدام روزها باید بیشتر مراقب قرار گرفتن او در معرض گرده‌ها باشید.

قارچ‌ها

هنگامی كه هوا گرم و مرطوب است (خصوصا در زیرزمین نمناك یا سایر قسمت‌های خانه كه رشد قارچ در آنها یك مشكل است)، از رطوبت‌زدا و تهویه مطبوع استفاده كنید. اگر قارچ‌ها در حمام یا دستشویی شما رشد می‌كنند، آنجا را به طور منظم و با استفاده از گندزداهای ضدقارچ (مانند كمی سفید كننده و یا یك محلول طبیعی مانند روغن درخت چای و آب) تمیز نمایید. خرید یك سیستم تهویه بهتر را نیز مد نظر قرار دهید.

غالبا می‌توان رشد قارچ‌ها را در كمدها، اتاق‌های زیرشیروانی، زیرزمین‌ها، محل‌های كشت گیاهان، یخچال‌ها، دوش‌های حمام، محل ظروف زباله و زیر فرش‌ها مشاهده كرد. حتی یك گلدان برگ سبز مصنوعی نیز می‌تواند محل رشد قارچ‌ها باشد.

آیا دارویی برای كمك به كودك من وجود دارد؟

بله؛ اما پیش از صحبت با پزشك، از داروهای آلرژی كه به طور آزاد در داروخانه‌ها فروخته می‌شوند استفاده نكنید. پزشك ممكن است آنتی‌هیستامین را پیشنهاد كرده و شاید یك نسخه برای او بنویسد. بسیاری از داروهای جدید ضدآلرژی، عوارض جانبی كمتری در مقایسه با سایر محصولات موجود در بازار دارند.

اگر كودك شما واقعا از آلرژی‌ها رنج می‌برد، متخصص ایمونولوژی و آلرژی ممكن است استفاده از واكسن یا ایمن‌درمانی (Immunotherapy) را پیشنهاد نماید. تزریق‌ها در مطب پزشك انجام خواهند شد و شامل مقدار كمی از مواد آلرژی‌زا (همانند گرده، بندپا یا بقایای بدن جانوران) هستند كه به بدن كودك كمك می‌كنند تا به مرور زمان به این مواد عادت نماید.

زمان‌بندی معمول برای تزریق‌ها بدین ترتیب است: كودك شما به مدت 4 تا 6 ماه، تزریق‌هایی هفتگی را دریافت می‌كند تا زمانی كه مقدار لازم از مواد آلرژی‌زا برای حداكثر كردن نتیجه در بدن او ایجاد شده باشد. سپس به مدت 4 تا 6 ماه، تزریق‌ها را یك یا دو بار در ماه دریافت می‌كند. پس از آن به مدت یك سال نیز ماهی یكبار به او تزریق می‌شود. پزشك، نیاز كودك به درمان بیشتر را ارزیابی می‌كند. اگر این تزریق‌ها به كودك كمك كرده باشند، كودك شما ممكن است برای چندین سال متوالی باز هم از این واكسن‌ها استفاده كند.

چكار می‌توانم بكنم كه مانع از ابتلای كودكم به آلرژی بشوم؟

در حال حاضر، انبوهی از اطلاعات متناقض درباره پیشگیری یا به تاخیر انداختن آلرژی‌ها (از طریق تعویق و یا حتی تشدید میزان قرار گرفتن كودك در برابر مواد آلرژی‌زا) وجود دارد.

متخصصین معتقدند كه بالاخره یك روز قادر خواهیم بود كه با استفاده از آزمایش‌های ژنتیك، مشخص كنیم كدام یك از كودكان به آلرژی مبتلا خواهند شد. اما واقعیت این است كه در حال حاضر چیزی وجود ندارد كه بتواند به پیش‌بینی این امر كمك كند.

البته اگر شما یا همسرتان نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید، بهتر است گربه در خانه نداشته باشید. همچنین در مورد سایر حیوانات یا عامل‌های ایجادكننده آلرژی و اینكه خانه خود و خصوصا اتاق كودك را تمیز و تا حد امكان عاری از قارچ یا بندپایان نگه دارید. پاكیزگی دائمی، خواه كودك شما آلرژی داشته باشد یا نه، كار خوبی است.








برگرفته از : سایت پزشکی نی نی سایت
آلرژی ها
برچسب ها:

مطالب مرتبط