در 24-18 ماهگی بیشتر کودکان نیاز خود را به دفع ادرار یا مدفوع بیان می کنند و می توان در چنین زمانی به آنها کمک کرد تا در برخورد با الگوهای اجتماعی قابل قبول از آنها پیروی کنند. هرگاه کودک جوان نمونه های مناسب و راحت در اختیار داشته باشد ضرورت ندارد که آموزش کنترل دفع مبدل به درگیریها و برخوردهای هیجانی اقدام آموزشی یا مساله انضباطی گردد.
در طی سالهای پیش دبستانی گامهای بزرگ در کسب مهارتهای خودیابی برداشته می شود. معمولاً در این زمان آموزش کنترل اعمال دفعی توسط والدین آغاز می شود شروع آن باید با علاقه وسطح رشدی کودک منطبق باشد. کودکان در زمانهای متفاوتی به این مرحله می رسند، برخی را می توان در دو سالگی به شکل قابل اعتمادی آموزش داده در صورتی که برخی دیگر در 4-3 سالگی کنترل روی و مثانه را بدست می آورند. اگر والدین متوجه نشانه های کودک باشند آموزش کنترل اعمال دفعی با نرمی و به تندی جریان می یابد. اگر کودک علاوه بر تحسین کلامی به پاداشهای ملموسی ( نظیر شیرینی، اسباب بازی و غیره ) نیاز دارد باید آنها را مهیا ساخت.
اگر کودک نوپا می خواهد پس از تلاش اولیه بار دیگر از پوشک استفاده کند، والدین باید تا زمانی که کودک برای از سرگیری آموزش آمده نشده است این فرآیند را به تعویق اندازند. بی اختیاری های اتفاق تا چند هفته یا چند ماه پس از پایان حمله بزرگ آموزش کنترل اعمال نادر نیستند با این حوادث نباید به شیوه تنبیهی روبرو شد چون آموزش کنترل اعامل دفعی مصادف با زمانی است که طفل پیش دبستانی از لحاظ روانی بامسائل مربوط به کنترل و خودمختاری در کشمکش است والدین باید از کشمکش قدرت اجتناب کنند.