راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

باورها از شیوه زندگی و شیوه زندگی  از مجموعه رفتارها سرچشمه می گیرد که در واقع روش زندگی هر فرد را مشخص می سازد والگویی از باورها است که رفتار فرد را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
در دوران کودکی ، بیشترین باورها درذهن شکل می گیرد و هرچند شاید هم اغلب منطقی نباشند ولی از نظر کودکان معقول به نظر می رسند. بسیاری از این باورها تا سالیان نهایی زندگی بافرد باقی می مانند .
هرچند شاید به طور ناخودآگاه باشند و ریشه مشکلات فرد در زندگی آینده اش شوند. روش زندگی کودک معمولاً بین چهار تا شش سالگی شکل می گیرد. در این سالها کودک دیدگاهی شخصی رادرمورد زندگی و جایگاه خودش به دست آورده است.  او ممکن است دنیا را جذاب بیابد و با مشاهده و تجربه ی آرام ، احساس راحتی کند. یا ممکن است مشتاقانه به موقعیت های جدید هجوم ببرد و انتظار داشته باشد پذیرفته شود وبدین ترتیب از وجود خودش لذت ببرد.
دیگر کودکان ممکن است دیدگاه هایی متفاوت داشته باشند. بعضی از کودکان ممکن است باور داشته باشند که دنیا غیردوستانه است و بخواهند از طریق زور و اجبار یا فرار و یا ترساندن دیگران جایی برای خود باز کنند. روش زندگی هرکس شامل باورهای ناپسندانه نیزهست. از آنجا که تجربه ی  کودکان محدود است ، اغلب به نتایج  اشتباه نیز می رسد . مثلاً اگر همیشه به کودک خردسال  تذکر داده شود : (( نه ، تو خیلی کوچکی !)) ، (( اذیت خواهی شد !)) ، (( مواظب خودت باش !)) ، او ممکن است رای دهد:  (( دنیا مکانی ترسناک است و من نمی توانم به آن اطمینان کنم.)) این نتیجه گیری با تجربه ی محدود کودک هماهنگی  دارد یا به عبارت دیگر ، به میزان زیاد اغراق شده است. والدین نیز بنابر باورهایشان انتظار دارند که رویدادهای مشخصی پیش آید واغلب آنچه انتظارش را دارند ، روی می دهد . مثلاً کودکی که تصور می کند دنیا محیطی آرام ودوستانه است ، با مردن به شیوه ای دوستانه برخوردمی کند و پاسخ هایی دوستانه نیز دریافت می کند. باورهای فرد ممکن است برواکنش دیگران هم تاثیرگذار باشد آن واکنشها نیز ممکن است باورهای فرد را تقویت کند.همه ی افراد بر مبنای باورهایشان کار می کنند .
برگرفته از :کتاب مهارتهایی برای فرزندپروری از انتشارات شرکت پژواک آرمان