راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

در این حالت سوراخی بین دو حفره پمپ کننده خون ( بطن ها ) وجود دارد که 25- 20 درصد ناهنجاری های قلبی کودکان  را تشکیل می دهد. وجود این سوراخ باعث می شود که مقداری  خون اکسیژن دار از سمت چپ قلب به بطن راست رانده شده و همراه خون موجود در بطن راست به شش ها برود.  میزان این جریان غیرطبیعی به اندازه و محل سوراخ و نیزاختلاف فشار موجود بین دوبطن بستگی دارد.
معمولاً در هفته سوم تا چهارم عمر و یا سنین بعدی که شیرخوار را جهت معاینه نزد پزشک می برند ممکن است وجود بیماری مطرح گردد.
اگر اندازه سوراخ کوچک باشد کودک خوب بوده و مشکلی ندارد.  اگراندازه سوارخ متوسط باشد مقدار خونی که از بطن چپ وارد بطن راست ودر نهایت ریه ها می گردد ، قابل توجه خواهد بود. این پرخونی ریه ها را سنگین کرده وشیرخوار مجبور است تند تند نفس بکشد ، تغذیه به سختی صورت گرفته و سرعت افزایش وزن کاهش  خواهد یافت و شیرخوار به عفونتهای مکرر ریه مبتلا خواهد شد. وقتی سوراخ بزرگتر باشد این علائم و شکایت ها برجسته و مشخص تر خواهد بود. کودکانی که سوراخ متوسط وبزرگ دارند ،نیاز به درمان طبی دارند .مواردی که سوراخ کوچک است ممکن است درمان طبی نیاز نباشد.
بعضی مبتلایان به عمل جراحی  نیاز داشته و در برخی ممکن است عمل جراحی لازم نگردد.  ضرورت عمل جراحی با پیگیری و بررسی هایی که پزشک متخصص اطفال انجام می دهد مشخص می گردد.  رشد ونمو ناکافی شیرخوار در سال اول علیرغم  درمان  طبی ، نگرانی در مورد بالا بودن فشار خون  در عروق ریه  در سال دوم عمر، وجود و تداوم افزایش جریان خون قابل توجه ریه ها در کودکی ، ایجاد عضله اضافی در بطن راست ثانوی به جریان  غیرعادی خون ، همه از مواردی هستند که نشان دهنده ضرورت عمل جراحی می باشند. عمل جراحی قلب باز با استفاده از دستگاه قلب و ریه  مصنوعی انجام گرفته و به این ترتیب با گذاشتن وصله سوراخ را می بندند.  در برخی مراکز سوراخ را بدون عمل جراحی قلب باز و  از طریق وسیله ای به نام آمپلاتزر در بخش آنژیوگرافی( کت لب) می بندند

    برگرفته از پورتال جامع سلامت خانواده.www.behsalva.com