پدرها معمولا با کنار کشیدن یا طغیان کردن به طور متناوب در تغییر هستند و اختلاط این دو رفتار بسیار انفجارآمیز است.
بسیاری از والدین افسرده از خشم خود در مقابل فرزندانشان شرمگین هستند و در بسیاری از موارد سوء رفتار با فرزندان هم از افسردگی سرچمشه می گیرد. فرزندان تشخیص می دهند چه موقع والدین آن ها افسرده هستند و از این بابت وحشت زده می شوند چون نمی دانند آیا درآن وضعیت هم پدر و مادرشان قادر به نگهداری از آنان هستند یا نه.
هنگامی که فرزندان دچار چنین وحشتی می شوند به طبع پر توقع تر و مشکل آفرین تر می شوند و شروع به آزمایش می کنند تا ببینند ایمن بتند یا نه. مادرها با مشاهده اینکه فرزندشان به حرف های آن ها گوش فرا نمی دهد افسرده می شوند ولی بر این باورند که نباید خشم خود را ابراز کنند.
پدرها معمولا با کنار کشیدن یا طغیان کردن به طور متناوب در تغییر هستند و اختلاط این دو رفتار بسیار انفجارآمیز است. پرستاران سالمندان در چنین موقعیتی باید بسیار دقت کنند چون ترکیبی ویژه از روان درمانی و دارو درمانی برای افسردگی توام با برخورداری از مهارت های موثر و استوار برای حمایت و راهنمایی افراد افسرده اقدامی اساسی و موثر است.
از خمشگین شدن نمی توان فرار کرد ولی می توان آن را مهار و ایمن کرد و حتی برای رسیدن به نتایج پر بار از آن سود جست. با فراگیری مهارتهای قاطع و مثبت افراد افسرده می توانند کمتر دچار اندوه و انزوا شوند و به این ترتیب از عوامل خشم آور بکاهند.
برگرفته از : سایت پزشکی نی نی بان