والدين بايد براي كودكشان و صفات ويژه او قدر و ارزش قايل شوند. بايد...
در وضعیت‌های اورژانس چگونه باید رفتار کنیم ؟
اقدامات در وضعیت‌های اورژانس
در هر موقعیت اورژانس، باید از یک مجموعه اقدامات مشخص پیروی کنید. از این طریق، شما قادر خواهید بود موارد ضروری را اولویت‌بندی کنید و شخصاً تصمیم‌گیری کنید.
گام‌های اصلی عبارتند از: ارزیابی وضعیت، بی‌خطر کردن محل، ارایه کمک‌های اورژانس و کمک گرفتن از دیگران. قبل از دست زدن به هر کاری، سعی کنید بر احساسات خود غلبه کنید و یک لحظه بیندیشید.
بسیار مهم است که خود را در معرض خطر قرار ندهید بنابراین در مواردی که خطرناک است، به سرعت وارد نشوید. به خطر وجود گاز یا بنزین دقت کنید. به علاوه، سعی نکنید همه کارها را به تنهایی انجام بدهید.
اولویت‌های کمک‌های اولیه
وضعیت را ارزیابی کنید. به سرعت و با حفظ خونسردی، آنچه را که رخ داده تحت نظر بگیرید و به دنبال هرگونه خطر تهدیدکننده خود یا مصدوم بگردید. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهید.
محل را از خطر عاری کنید. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت کنید اما به محدودیت‌های خودتان هم واقف باشید.
کمک‌های اورژانس را ارایه دهید. وضعیت تمام مصدومان را ارزیابی کنید تا بتوانید اولویت‌ها را مشخص کنید و اول آنهایی را که دچار وضعیت‌های تهدیدکننده حیات هستند درمان کنید.
از دیگران کمک بگیرید. به سرعت مطمئن شوید که هرگونه کمک طبی ضروری یا کمک‌های تخصصی درخواست شده‌اند و در راه هستند.
ارزیابی وضعیت
رویکرد شما باید بسیار سریع و در عین حال با حفظ خونسردی و کنترل باشد. اولویت‌های کاری شما عبارتند از: شناسایی هرگونه خطر برای خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسی امکانات موجود و نوع کمکی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید. هنگامی که پیشنهاد کمک به شخص می‌دهید، بگویید که از مهارت‌های کمک‌های اولیه برخوردار هستید. اگر هیچ پزشک، پرستار یا افراد کارآزموده دیگری در محل حضور ندارند، با خونسردی مسؤولیت را بپذیرید. ابتدا سؤالات زیر را از خود بپرسید:
آیا خطر همچنان وجود دارد؟
آیا جان کسی در معرض خطر فوری قرار دارد؟
آیا ناظری برای کمک وجود دارد؟
آیا من به کمک تخصصی نیاز دارم؟
بی‌خطر کردن محل
شرایطی که منجر به وقوع حادثه شده است، می‌تواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نکنید که امنیت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش کردن یک سوییچ) برای بی‌خطر کردن محل کفایت می‌کند. اگر نمی‌توانید خطر تهدیدکننده حیات را از بین ببرید، باید سعی کنید بین مصدوم و محل خطر، قدری فاصله ایجاد کنید و در صورت امکان، میزان خطر را به حداقل برسانید. به عنوان آخرین اقدام، باید مصدوم را از محل خطر دور کنید (به مبحث « جابه‌جا کردن بیماران » مراجعه کنید). معمولاً برای جابه‌جا کردن مصدوم به تجهیزات و کمک‌های تخصصی نیاز خواهید داشت.
بی‌خطر کردن وسیله نقلیه در برخورد با مصدومی که داخل وسیله نقلیه است، خاموش کردن سوییچ در اولویت قرار دارد. این عمل خطر ایجاد آتش‌سوزی ناشی از شمع اتومبیل را کاهش می‌دهد.
ارایه کمک‌های اورژانس
پس از بی‌خطر شدن محل، به سرعت یک بررسی مقدماتی و ارزیابی اولیه از هر مصدوم انجام دهید تا مصدومانی را که به کمک‌های اولیه اورژانس نیاز دارند، فوراً درمان کنید. به هر حال، درخواست کمک ضروری را به تأخیر نیندازید؛ در صورت امکان، از یک ناظر بخواهید که این کار را انجام دهد. برای پی بردن به وجود یا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سینه وی نگاه کنید. در مورد هر مصدوم، موارد زیر را بررسی کنید:
آیا مصدوم هوشیار است؟
آیا راه تنفس باز است؟
آیا مصدوم نفس می‌کشد؟
آیا نشانه‌های گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولویت‌ها و نیز زمان نیاز به کمک و میزان کمک موردنیاز را تعیین می‌کنند.
انجام کمک‌های اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزیابی اولیه را انجام دهید: بررسی کنید که آیا راه تنفس مصدوم باز است، نفس می‌کشد و نشانه‌های کار کردن قلب و گردش خون وجود دارند یا خیر.
کمک گرفتن از دیگران
گاهی امکان دارد که همزمان با چندین کار مواجه شوید: حفظ امنیت، تماس تلفنی برای درخواست کمک و آغاز کمک‌های اولیه. می‌توانید از افراد دیگری برای انجام کارهای زیر کمک بخواهید:
بی‌خطر کردن محل
انجام تماس تلفنی برای درخواست کمک
آوردن تجهیزات کمک‌های اولیه
کنترل ترافیک و ناظران
کنترل خونریزی یا نگه داشتن یک اندام
خلوت کردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به یک مکان بی‌خطر
برخورد با ناظران ممکن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راه‌های مختلف به شما کمک کنند (مثلاً آوردن تجهیزات یا کنترل کردن سایر ناظران). به آنها بگویید که آموزش‌های مربوط به کمک‌های اولیه را پشت سر گذارده‌اید و درخواست‌های خود را با صراحت مطرح کنید.
کنترل کردن ناظران
واکنش‌های ناظران ممکن است باعث شود که شما نگران یا حتی عصبانی شوید. ممکن است این افراد هیچ آموزشی درباره این کمک‌های اولیه ندیده باشند و احساس ترس یا بی‌فایده بودن کنند. در صورتی که این عده خود در حادثه حضور داشته باشند و یا شاهد آن بوده‌اند، ممکن است آسیب دیده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طریقی نیاز به کمک یک ناظر داشتید، این مطالب را فراموش نکنید. روشی قاطعانه توأم با خوش رفتاری به کار گیرد .
برگرفته از : http://emdad-golestan.blogfa.com
در هر موقعیت اورژانس، باید از یک مجموعه اقدامات مشخص پیروی کنید. از این طریق، شما قادر خواهید بود موارد ضروری را اولویت‌بندی کنید و شخصاً تصمیم‌گیری کنید.
گام‌های اصلی عبارتند از: ارزیابی وضعیت، بی‌خطر کردن محل، ارایه کمک‌های اورژانس و کمک گرفتن از دیگران. قبل از دست زدن به هر کاری، سعی کنید بر احساسات خود غلبه کنید و یک لحظه بیندیشید.
بسیار مهم است که خود را در معرض خطر قرار ندهید بنابراین در مواردی که خطرناک است، به سرعت وارد نشوید. به خطر وجود گاز یا بنزین دقت کنید. به علاوه، سعی نکنید همه کارها را به تنهایی انجام بدهید.
اولویت‌های کمک‌های اولیه
وضعیت را ارزیابی کنید. به سرعت و با حفظ خونسردی، آنچه را که رخ داده تحت نظر بگیرید و به دنبال هرگونه خطر تهدیدکننده خود یا مصدوم بگردید. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهید.
محل را از خطر عاری کنید. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت کنید اما به محدودیت‌های خودتان هم واقف باشید.
کمک‌های اورژانس را ارایه دهید. وضعیت تمام مصدومان را ارزیابی کنید تا بتوانید اولویت‌ها را مشخص کنید و اول آنهایی را که دچار وضعیت‌های تهدیدکننده حیات هستند درمان کنید.
از دیگران کمک بگیرید. به سرعت مطمئن شوید که هرگونه کمک طبی ضروری یا کمک‌های تخصصی درخواست شده‌اند و در راه هستند.
ارزیابی وضعیت
رویکرد شما باید بسیار سریع و در عین حال با حفظ خونسردی و کنترل باشد. اولویت‌های کاری شما عبارتند از: شناسایی هرگونه خطر برای خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسی امکانات موجود و نوع کمکی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید. هنگامی که پیشنهاد کمک به شخص می‌دهید، بگویید که از مهارت‌های کمک‌های اولیه برخوردار هستید. اگر هیچ پزشک، پرستار یا افراد کارآزموده دیگری در محل حضور ندارند، با خونسردی مسؤولیت را بپذیرید. ابتدا سؤالات زیر را از خود بپرسید:
آیا خطر همچنان وجود دارد؟
آیا جان کسی در معرض خطر فوری قرار دارد؟
آیا ناظری برای کمک وجود دارد؟
آیا من به کمک تخصصی نیاز دارم؟
بی‌خطر کردن محل
شرایطی که منجر به وقوع حادثه شده است، می‌تواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نکنید که امنیت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش کردن یک سوییچ) برای بی‌خطر کردن محل کفایت می‌کند. اگر نمی‌توانید خطر تهدیدکننده حیات را از بین ببرید، باید سعی کنید بین مصدوم و محل خطر، قدری فاصله ایجاد کنید و در صورت امکان، میزان خطر را به حداقل برسانید. به عنوان آخرین اقدام، باید مصدوم را از محل خطر دور کنید (به مبحث « جابه‌جا کردن بیماران » مراجعه کنید). معمولاً برای جابه‌جا کردن مصدوم به تجهیزات و کمک‌های تخصصی نیاز خواهید داشت.
بی‌خطر کردن وسیله نقلیه در برخورد با مصدومی که داخل وسیله نقلیه است، خاموش کردن سوییچ در اولویت قرار دارد. این عمل خطر ایجاد آتش‌سوزی ناشی از شمع اتومبیل را کاهش می‌دهد.
ارایه کمک‌های اورژانس
پس از بی‌خطر شدن محل، به سرعت یک بررسی مقدماتی و ارزیابی اولیه از هر مصدوم انجام دهید تا مصدومانی را که به کمک‌های اولیه اورژانس نیاز دارند، فوراً درمان کنید. به هر حال، درخواست کمک ضروری را به تأخیر نیندازید؛ در صورت امکان، از یک ناظر بخواهید که این کار را انجام دهد. برای پی بردن به وجود یا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سینه وی نگاه کنید. در مورد هر مصدوم، موارد زیر را بررسی کنید:
آیا مصدوم هوشیار است؟
آیا راه تنفس باز است؟
آیا مصدوم نفس می‌کشد؟
آیا نشانه‌های گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولویت‌ها و نیز زمان نیاز به کمک و میزان کمک موردنیاز را تعیین می‌کنند.
انجام کمک‌های اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزیابی اولیه را انجام دهید: بررسی کنید که آیا راه تنفس مصدوم باز است، نفس می‌کشد و نشانه‌های کار کردن قلب و گردش خون وجود دارند یا خیر.
کمک گرفتن از دیگران
گاهی امکان دارد که همزمان با چندین کار مواجه شوید: حفظ امنیت، تماس تلفنی برای درخواست کمک و آغاز کمک‌های اولیه. می‌توانید از افراد دیگری برای انجام کارهای زیر کمک بخواهید:
بی‌خطر کردن محل
انجام تماس تلفنی برای درخواست کمک
آوردن تجهیزات کمک‌های اولیه
کنترل ترافیک و ناظران
کنترل خونریزی یا نگه داشتن یک اندام
خلوت کردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به یک مکان بی‌خطر
برخورد با ناظران ممکن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راه‌های مختلف به شما کمک کنند (مثلاً آوردن تجهیزات یا کنترل کردن سایر ناظران). به آنها بگویید که آموزش‌های مربوط به کمک‌های اولیه را پشت سر گذارده‌اید و درخواست‌های خود را با صراحت مطرح کنید.
کنترل کردن ناظران
واکنش‌های ناظران ممکن است باعث شود که شما نگران یا حتی عصبانی شوید. ممکن است این افراد هیچ آموزشی درباره این کمک‌های اولیه ندیده باشند و احساس ترس یا بی‌فایده بودن کنند. در صورتی که این عده خود در حادثه حضور داشته باشند و یا شاهد آن بوده‌اند، ممکن است آسیب دیده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طریقی نیاز به کمک یک ناظر داشتید، این مطالب را فراموش نکنید. روشی قاطعانه توأم با خوش رفتاری به کار گیرد .
برگرفته از : http://emdad-golestan.blogfa.com
مطالب مرتبط
-
چگونگی رفتار والدین -
واکنش نسبت به بد رفتاری کودکمبارزه با قدرت شما به عنوان قانون گذار بخشی از اعلامیه استقلال کودکان دو ساله...
-
اولین رفتار پایدارترین اثرزمانی که نوزاد متولد مي¬شود، بیشترين توجه والدین و اطرافیان بر روي مسائل جسمانی وی...
-
رفتارهاي خاص كودك يكسالهداشتن یک احساس خوب نسبت به خود، به عنوان یک فرد با¬ارزش و دوست داشتنی...
-
نوزاد شما چگونه رفتار می کندبا خوابیدن در آغوش شما یا در گهواره در کنار شما، نوزادتان خود را به...
