راهنمایی و آموزش والدین از زایمان تا رشد

- خونسردی خود را حفظ کنید.
- اشیاء بالقوه خطرناک را از دور و بر بچه دور کنید.
- بچه را به پهلو بخوابانید و مطمئن شوید که راه تنفسی کودک باز است در صورتی که دندانها قفل نشده باشد.
- پارچه تمیز را بین دندانها قرار دهید ، این پارچه نباید زیاد کلفت باشد که راه تنفس کودک را مسدود کند.
- اگر دهان بسته باشد و زبان بین دندانها گیر نیفتاده ، هرگز با فشار سعی در باز کردن دهان نکنیم ولی اگر زبان در بین دندانها گیر کرده می توانیم با فشار آن را از بین دو دندان رها کنیم ولی سعی کنید به دندانها و فک کودک آسیبی وارد نشود. در صورتی که پزشک  به شما شیاف  دیازپام و یا آمپول داخل مقعدی  را داده به همان صورتی که دستور داده رفتار کنید  و کودک را به سرعت  به اولین  اورژانس برساند.
- جزئیات  تشنج را یادداشت کنید و به پزشک اطلاع دهید  اطلاعات  باید شامل موارد زیر باشد:
زمان شروع تشنج - مدت زمان تشنج
- مدت زمان سپری شده از زمان بالا  رفتن تب تا بروز تشنج
- آیا حرکت دست و پا در دو طرف  یکسان بوده یا این که یک طرف بیشتر از طرف  دیگر تکان می خورده است؟
- آیا کودک  پس از تشنج خوابیده است ؟  چه مدت ؟
- آیا تشنج بعد از مدتی  دوباره رخ داده است؟

پس از تشنج  سعی کنید  تب را با آب ولرم پائین  بیاورید.
- به هنگام  تشنج کودک نباید  چیزی بخورد.  چند ساعت  پس  از پایان تشنج  کودک را تشویق کنید که مایعات  بیشتر بنوشد مثل آب ، چای ، نوشابه و آب میوه .
- تا زمان برطرف شدن تب و بیماری زمینه ای کودک باید در رختخواب و به آرامی استراحت کند. 

اقدامات پزشکی:
در صورتی که کودک برای اولین بار دچار چنین حالتی شده باشد ممکنست پزشک  جهت رد مننژیت و بررسی از این نظر کودک را در بیمارستان بستری نماید.
سایر بررسی ها( بررسیهای آزمایشگاهی خون و ... ) نیز جهت مشخص کردن علت عارضه انجام خواهد شد. 

عواقب مورد انتظار
در حدود یک سوم کودکانی که دچار تشنج  شده اند طی 6 ماه بعد دچار تشنج  مجدد می شوند ولی احتمال  تشنج  ناشی از تب در کودکان بزرگتر از 5 سال بسیار کم است ، تعداد محدودی از کسانی که دچار  تشنج ناشی از تب می شوند ممکنست در آینده به بیماری صرع مبتلا شوند.
اگر کودکی  تا به حال  تشنج نکرده است احتمال اینکه با هر تب تشنج کند کم است واز هر 20 نفر تقریباً یکی آنهم به علت  استعداد ارثی  دچار تشنج تب می شود پس همه کودکان تب دار نیازمند استفاده از درمان ضد تشنج نمی باشند ولی اگر کودکی دارای  سابقه قبلی تشنج همراه تب باشد دو حالت  وجود دارد یا اینکه  به عنوان  داروی ضد تشنج  هر شب دارو را مصرف می کند ودارو مثل سابق  استفاده شود ولی در صورتی که روی درمان هر شب نباشد فقط باید هنگام تب از قرصهای  دیازپام برای جلوگیری از تشنج استفاده کند و بعد از اتمام تب دارو را قطع کند که میزان دارو در هر فرد باید توسط پزشک محاسبه شود. در صورتی که پزشک  برای کودکتان  دارو تجویز کرده است موارد زیر را رعایت نماید. 

1- دارو را طبق تجویز پزشک در سرموقع  به کودک خود بدهید
2- یزان دارو را بدون مشورت پزشک کم یا زیاد نکنید چون کم دادن دارو باعث عدم اثر بخشی آن و زیاده دادن دارو باعث مسمومیت و عوارض ناخواسته دارویی می شود.
3- بدترین کار ممکن در یک بیماری  تشنجی قطع ناگهانی دارو است چون با این کار ممکنست اولاً بیمار دچار تشنج پایدار شود که دیگر  به داروهای معمول جواب ندهد و باعث آسیب شدید  به مغز بیمار شود و در ضمن دیگر به داروهای قبلی جواب ندهد.  
4- در صورتی که برای کودک از سایر داروها از جمله آنتی بیوتیکها و داروهای ضدسرماخوردگی  استفاده می کنید حتماً  باید با پزشک خود مشورت کنید چون این داروها ممکنست  باعث افزایش  تشنج و یا اختلال در کارکرد  داروهای ضد تشنج شوند.


برگرفته از: کتاب طب کودکان نلسون